Sanktuarium Matki Bożej Głogowskiej

CZAS DLA STWORZENIA to międzynarodowe święto ekumeniczne, które łączy setki tysięcy chrześcijan w modlitwie i działaniach na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Rozpoczyna się ono 1 września, w Światowy Dzień Modlitw o Ochronę Stworzenia, a kończy 4 października, w dzień św. Franciszka. Czas dla Stworzenia to również wezwanie do budowania świadomej więzi z przyrodą, do bycia lepszymi dla siebie nawzajem, do przemian i do porzucenia konsumpcyjnego stylu życia. Papież Franciszek oficjalnie zaprosił nas do udziału w wydarzeniach związanych z tym świętem, tak abyśmy „pogłębili swoją wiarę w Boga Stwórcę i zjednoczyli się w sposób szczególny w modlitwie i w działaniach na rzecz ochrony wspólnego domu”.

Czas dla Stworzenia jest świętem, które pozwala wszystkim ludziom uznać siebie za „dzieło stwórczego działania Pana”, kontemplować naturę i wszystko, co ją zamieszkuje oraz troszczyć się o nasz wspólny dom.

Papież Franciszek wzywa wszystkich katolików do wzięcia udziału w Czasie dla Stworzenia, corocznym święcie modlitwy i działań na rzecz naszego wspólnego domu. Skoro „to, co było dobre w oczach Boga, stało się przedmiotem eksploatacji w rękach człowieka”, jest rzeczą pilną, abyśmy jako Kościół podjęli konkretne działania na rzecz troski i ochrony.

Papież Franciszek pisze w Laudato Si: „talenty i zaangażowanie każdego z nas są potrzebne do naprawienia szkód spowodowanych przez ludzi w odniesieniu do stworzenia Bożego. Wszyscy możemy współpracować jako narzędzia Boga w trosce o stworzenie, każdy ze swoją kulturą i doświadczeniem, swoimi inicjatywami i możliwościami.” (LS 14).

Odpowiadając na apel Ojca Świętego Franciszka, w przeżywanie Czasu dla Stworzenia aktywnie włącza się społeczność Szkoły Podstawowej w Głogowie Młp.

Aby zapoznać się z intencjami Mszy Św. w nadchodzącym tygodniu kliknij TUTAJ

Zapraszamy do lektury felietonu naszego wikariusza ks. Dariusza Mikruta:

PUŁAPKA WSPÓŁCZESNEGO ŚWIATA cz. 2

Pewien myśliciel powiedział, że „człowiek jest naczyniem pękniętym, którego nie sposób napełnić”. Można powiedzieć również inaczej: człowiek jest studnią, którą może napełnić tylko głęboko ukryte źródło. Na samym dnie, u samych korzeni w najgłębszym centrum człowieka mieszka Bóg. On jest pełnią – i może jej udzielić człowiekowi.

Wracając do wspomnianej tydzień temu książki; o „Mistrzu i Małgorzacie” można mówić jako o powieści – paraboli, bo jest to przypowieść o ludzkiej naturze, o wewnętrznych konfliktach człowieka, o batalii pomiędzy siłami Dobra i Zła. Dzieło to ukazuje dramatyzm ludzkiego życia – konieczność podporządkowania się i zgody na byt w danym momencie historycznym, czasem pod potężną presją władzy. Warto zwrócić uwagę, że znajdujemy tam zachętę do poszukiwania swojej tożsamości. Autor przypomina o obowiązku wypracowania i pozostania wiernym pewnym trwałym zasadom moralnym, które będą prowadzić do odpowiedzialności życiowej. W wielu szczegółach autor nakazuje walczyć w obronie sprawiedliwości i miłości, kosztem poświecenia samego siebie.

Sami wiemy jak słaba jest nasza natura, ile wysiłku trzeba włożyć, aby wytrwać w dobrym. Codzienne zadania często sprawiają, że emocje zwyciężają, a wiemy że wtedy nie wolno działać i podejmować decyzji. Warto czasem sięgnąć do starej literatury by z dystansem podejść do naszego życia.  Nasza natura jest ułomna – jednostka może być skłonna tak samo do czynienia dobra, jak i zła. Nie wolno nam ulegać pokusom szatana, który tak jak zwodził bohaterów powieści Bułhakowa, czyni to i dziś, także w bardzo podstępny sposób. Zauważamy dziś także wiele nieprawości, podstępu, zastraszenia z różnych stron, wszechobecnego lenistwa i ciągłych żądań i pretensjonalności.

Czytaj dalej →

W czwartek 16 września podczas Mszy Św. o godz. 18:00 5 chłopców, którzy ukończyli okres przygotowania czyli kandydatury zostało przez ks. Michała Polańskiego – opiekuna LSO pobłogosławionych i włączonych do grona ministrantów. Po Mszy Św. nowi ministranci otrzymali dyplomy i odznaki ministranckie.

Słowo ministrant pochodzi z łacińskiego „ministro” i oznacza służenie, posługiwanie, świadczenie pomocy. W kościele katolickim ministrant to osoba posługująca wspólnocie podczas Eucharystii oraz przy sprawowaniu innych nabożeństw. Ministranci po okresie próbnym są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez błogosławieństwo do tej posługi.

Słowa wdzięczności należą się przede wszystkim rodzicom nowo przyjętych ministrantów za stworzenie religijnej atmosfery w domu rodzinnym, która skutkuje większym zaangażowaniem się dzieci w życie Kościoła.

Życzymy nowym ministrantom gorliwości w spełnianiu posługi przy ołtarzu.

NASZĄ SŁUŻBĘ LITURGICZNĄ POLECAMY MODLITWIE WSPÓLNOTY PARAFIALNEJ

FOTOGALERIA dostępna jest TUTAJ

Zapraszamy do obejrzenia nowej galerii zdjęć:

• 2021.09.14 – Poświęcenie Krzyża na osiedlu Wygoda

Zapraszamy do obejrzenia nowej galerii zdjęć:

• 2021.09.12 – Beatyfikacja Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Matki Elżbiety Róży Czackiej w Warszawie

W kontekście licznych pytań dotyczących stanowiska Kościoła katolickiego odnośnie do kwestii szczepień przeciw Covid-19, chciałbym przypomnieć, że Kościół już wielokrotnie wypowiadał się w tej sprawie.

1. „Kościół podkreślał najpierw, że wynalezienie szczepionek może być uznane ‒ z perspektywy medycyny prewencyjnej
‒ za szczególny owoc daru udzielonego człowiekowi przez Boga, któremu nie jest obojętny los człowieka i zagrożenia związane z chorobami, w tym także z chorobami zakaźnymi. […] Właśnie dzięki tej ojcowskiej dobroci Boga ‒ objawiającej się również w dostępnych szczepionkach – udało się wyeliminować wiele chorób zakaźnych, które wcześniej miały charakter letalny (tzn. prowadziły do śmierci), lub stawały się przyczyną niepełnosprawności i cierpienia człowieka” (Stanowisko Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski dotyczące szczepionek, 1).

2. Ponadto, „życie i zdrowie są cennymi darami udzielonymi człowiekowi i powierzonymi jego roztropnej odpowiedzialności. Jest to odpowiedzialność, która przekracza ramy wyłącznej troski o samego siebie. Międzyludzka solidarność, motywowana ewangeliczną miłością bliźniego, przypomina – w kontekście zagrożenia pandemią i dostępnych szczepień – obowiązek troski także o drugiego człowieka, o wspólnotę ludzką. Taka postawa winna znamionować i być wnoszona przez kulturę chrześcijańską, w kręgu której żyjemy” (Stanowisko Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski dotyczące szczepionek, 23).

3. Decyzja o szczepieniu winna uwzględniać wymogi dobra wspólnego, ale szczepienie powinno być dobrowolne. Zgodnie z Notą Kongregacji Nauki Wiary z 21 grudnia 2020 r. „szczepienie nie jest, co do zasady (di norma) obowiązkiem moralnym” (Kongregacja Nauki Wiary, Nota na temat moralnej oceny stosowania niektórych szczepionek przeciw Covid- 19, 5).

4. Szczepienia przeciw Covid-19 są ważnym narzędziem ograniczania rozprzestrzeniania się zakażeń i przez bardzo wiele osób postrzegane są jako nadzieja na możliwość powrotu do normalnego funkcjonowania społeczeństw. Stąd też Kościół ‒ będąc w kontakcie z właściwymi służbami medycznymi i sanitarnymi ‒ wspiera edukacyjne i informacyjne inicjatywy społeczne i publiczne, których celem jest zwiększenie świadomości wiernych w kwestii szczepień. Ponadto Kościół wspiera wszystkich, którzy podejmują decyzję o zaszczepieniu się. Przykład papieża Franciszka, który nie tylko sam się zaszczepił, ale wielokrotnie apelował o szczepienie się i sprawiedliwą dystrybucję szczepionek do biedniejszych krajów, jest zachętą do szczepienia się dla tych, którym jest bliskie nie tylko dobro własne, ale również dobro wspólne.

5. Szczepienia nie powinny prowadzić do zaniedbania innych elementów ważnych dla ograniczania rozprzestrzeniania się zakażeń SARS-COV-2 oraz leczenia choroby COVID-19, w tym dbałości o higienę, odpowiedzialności w kontaktach międzyludzkich, dostępności do świadczeń ochrony zdrowia, w tym do skutecznej farmakoterapii, a także rozwijania badań podstawowych i klinicznych ukierunkowanych na lepszą profilaktykę, diagnostykę i leczenie.